ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ "METROPOLITAN"

Τι σας ώθησε να γράψετε το VIA CRUCIS-azazel;

Η ανάγκη μου να εκφράσω αλληγορικά, απευθυνόμενος σ’ ένα ευρύ κοινό την περιπέτεια ενός καθημερινού ανθρώπου που εμπλέκεται σε μια καταιγιστική αλληλουχία γεγονότων που διαδραματίζονται σε παράλληλους κόσμους. Μοιραία λοιπόν οι προσωπικές εμπειρίες, οι σπουδές, τα ταξίδια, η βαθιά γνώση θρησκευτικών και ιδιαίτερα μυστικιστικών δοξασιών και πρακτικών, κωδικοποιήθηκαν για να δοθεί η δυνατότητα στον κάθε αναγνώστη να «αναγνωρίσει» τον εαυτό του σε κάποιο σημείο του έργου. Το μυθιστόρημα αυτό των 400 σελίδων θα απαιτούσε τουλάχιστον 1000 προκειμένου να προσεγγίσει κανείς όλα τα μυστήρια που περιέχει.

Τι εννοείτε λέγοντας «γεγονότα που διαδραματίζονται σε παράλληλους κόσμους»;

Εκτός από την ύπαρξη παράλληλων κόσμων, πραγματικοτήτων που συνυπάρχουν ταυτόχρονα και πολυδιάστατων ερμηνειών της αλήθειας υπάρχει και κάτι που ξεφεύγει από το χώρο του μεταφυσικού, του υπερφυσικού και του υποκειμενικού. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα κατανοητό όταν κανείς μελετήσει τον πολυσχιδή «κόσμο» του παγκόσμιου δικτύου των μυστικών υπηρεσιών και τον τρόπο που εμπλέκεται στην πραγματικότητα, στην καθημερινότητα, στο κοινωνικό γίγνεσθαι, που τις περισσότερες φορές δεν γίνεται αντιληπτό από την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Ο πολύς κόσμος πιστεύει πως αυτό που γενικά ονομάζουμε «μυστικές υπηρεσίες» είναι οργανισμοί που λειτουργούν όπως περίπου μια τυπική αστυνομία, μόνο που ο τομέας ευθύνης τους είναι διαφορετικός. Αυτό είναι μια πολύ αφελής προσέγγιση του ζητήματος και προφανώς είναι και ο τρόπος που οι ίδιες αυτές υπηρεσίες επιθυμούν διακαώς να αντιμετωπίζονται από την κοινωνία.Στην πραγματικότητα όμως ο τρόπος που κινούνται, η φιλοσοφία που διέπει ακόμη και την διοικητική τους διάρθρωση, ο τρόπος δράσης τους, η μέθοδος προσέγγισης των αποστολών που αναλαμβάνουν, η στρατολόγηση των πιο ικανών στελεχών τους, η διαπαιδαγώγησή τους, η νοοτροπία που αναπτύσσουν, ελάχιστη έως μηδενική σχέση έχουν με την κλασσική δομή των συνηθισμένων κρατικών οργανισμών ακόμη και αυτών που ασχολούνται με την ασφάλεια και την τάξη.Αντιθέτως κινούνται δίπλα μας, γύρω μας, μοιάζουν απλοί εργαζόμενοι, αλλά υπακούουν σε τελείως άλλες αρχές, υπηρετούν άλλες αξίες, ζουν τελικά σ’ ένα κόσμο που υπάρχει παράλληλα με τον κόσμο που όλοι εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν τον «κόσμο μας», την «καθημερινότητά» μας. Στα άδυτα των υπηρεσιών αυτών υπάρχουν και λειτουργούν «κλειστές» ομάδες ανθρώπων που ασχολούνται με άλυτα μυστήρια, με αναζήτηση κρυμμένων «θησαυρών» ή κειμηλίων που η εύρεσή τους θα άλλαζε δραματικά ακόμη και γεωπολιτικές ισορροπίες και στρατηγικά συμφέροντα των κρατών που αυτές οι υπηρεσίες υπηρετούν. Τίποτε απολύτως, ακόμη και το φαινομενικά «αθωότερο» και καθημερινό ζήτημα δεν διαφεύγει της προσοχής, της μελέτης και της ένταξης σ’ ένα γενικότερο σχεδιασμό των επίλεκτων αναλυτών και των ομάδων δράσης αυτών των υπηρεσιών.Πριν μερικά χρόνια συγκρούσεις ξέσπασαν στην Ιερουσαλήμ με αφορμή το γεγονός ότι «κάποιοι» άρχιζαν να σκάβουν ένα τούνελ κάτω από το Τέμενος του Ομάρ, το «Χαράμ ελ Σαρίφ» υποτίθεται στα πλαίσια μιας αρχαιολογικής ανασκαφής ρουτίνας. Πολλά ακούστηκαν όμως ότι στην πραγματικότητα «κάποιοι» πολύ πλούσιοι εβραίοι της διασποράς, υποστηρίζοντας το έργο και τον σχεδιασμό μιας οργάνωσης με το χαρακτηριστικό όνομα «ιερατικό στέμμα» που σκοπεύει να δημιουργήσει την «ενιαία, εβραϊκή παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ», χρηματοδότησαν ανασκαφές που άρχιζαν κάτω από το τείχος των δακρύων με κατεύθυνση το τέμενος, όπου κάποιοι αρχαίες δοξασίες τοποθετούν την κρύπτη της Κιβωτού της Διαθήκης. Κάποιοι άλλοι διέδωσαν ότι με αφορμή αυτές τις έρευνες οι ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, υπονόμευσαν με εκρηκτικά το τέμενος του Ομάρ, προετοιμάζοντας το ενδεχόμενο ανατίναξής του για την ανοικοδόμηση του 3ου Ναού του Σολομώντος.

Δεν νομίζετε ότι όλα αυτά ακούγονται σαν σενάριο επιστημονικής φαντασίας;

Αν μερικές μέρες πριν την τρομοκρατική επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου του 2001 στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, έλεγε ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν κάποιοι να αποτολμήσουν κάτι τέτοιο, στην καλύτερη περίπτωση θα αντιμετωπιζόταν σαν ευφάνταστος ψυχοπαθής. Απεδείχθη όμως και σ’ αυτή την περίπτωση πως η πραγματικότητα είναι πιο απίστευτη και από την πιο καλπάζουσα φαντασία. Η ιστορία του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού των τελευταίων τουλάχιστον 10,000 χρόνων, οπότε και εμφανίστηκαν οργανωμένοι οικισμοί και ακροπόλεις στον ελληνικό χώρο, (Σέσκλο, Δημηνίου στο Βόλο και αλλού), βρίθει από θρύλους, μυστήρια, ξαφνικά χαμένους λαούς, θησαυρούς αμύθητης αξίας που ταυτόχρονα περιέχουν απίστευτες-ανερμήνευτες μέχρι σήμερα δυνάμεις. Στην διαρκή αναζήτηση της κυριαρχίας στην παγκόσμια σκακιέρα επιρροών που διαρκώς μεταβάλλονται, είναι προφανές πως η «αιχμή του δόρατος» κάθε κράτους που είναι οι μυστικές του υπηρεσίες, δεν θα μπορούσε να μένει αδιάφορη.Οι θρύλοι που περιβάλλουν τις απίστευτες δυνάμεις που περιέχει η Κιβωτός της Διαθήκης για παράδειγμα δεν θα ήταν δυνατόν να αφήνουν αδιάφορη την θρυλική Μοσσάντ. Το ίδιο ισχύει για τα «μαύρα χειρόγραφα», τα απόκρυφα αγιογραφικά κείμενα και τους κώδικες που αφορούν στην μαζική δαιμονοποίηση του σαρκωμένου κακού που υποτίθεται ότι εκφράζει ο Σατανάς-Διάβολος από όλες τις γνωστές-οργανωμένες θρησκείες. Απίστευτες ιστορίες συνοδεύουν την Μονή της Αγίας Αικατερίνας του Σινά και την πιθανότητα να έχει ταφεί εκεί κοντά ο ηγέτης και ελευθερωτής των εβραίων Μώϋσε Ραμπέϊνου, (Μωϋσής). Το ενδιαφέρον λοιπόν του «σκληρού πυρήνα» των πιο φημισμένων μυστικών υπηρεσιών δεν αφορά την λύση ενός μυστηρίου ή ενός γρίφου προκειμένου να εξυπηρετηθεί η επιστημονική έρευνα, αλλά την αξιοποίηση των ενδεχόμενων πρακτικών αποτελεσμάτων που το γεγονός αυτό θα είχε στην εξυπηρέτηση των πολυδιάστατων συμφερόντων που οι ίδιες υπηρετούν.Ταυτόχρονα όμως, η με διάφορα προσχήματα διαρκής ισχυροποίησή τους, (πχ. Τρομοκρατική απειλή), δημιουργεί τις συνθήκες της δημιουργίας μιας ολοένα και πιο ενιαίας υπερ-οργάνωσης που ξεπερνά τα στενά εθνικά ή κρατικά πλαίσια ή την υπηρέτηση του σκοπού για τον οποίον δημιουργήθηκαν. Σαν διάττοντες αστέρες που φωτίζουν για λίγο το έρεβος του εξώτερου σύμπαντος μοιάζουν οι ανακαλύψεις και η πρόοδος που αφορούν τη μελέτη, την εξυχνίαση προαιώνιων μυστηρίων που απασχολούν την ανθρωπότητα και την ανακάλυψη θρυλικών «χαμένων»; Πολύτιμων αντικειμένων. Ακόμη και η πιο δημιουργική φαντασία ωχριά όμως στην πραγματικότητα του παράλληλου κόσμου της πιο εντατικής και δημιουργικής έρευνας που διεξάγεται σε κάθε σημείο του πλανήτη και όχι μόνον από τους καλύτερους ερευνητές του κόσμου που δεν βρίσκονται σε κάποιο φημισμένο πανεπιστήμιο, αλλά στα άδυτα μυστικών υπηρεσιών από το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, το Παρίσι και τη Μόσχα, την Αλεξάνδρεια και την Ιερουσαλήμ, την Κωνσταντινούπολη και την Τεχεράνη.

Με κάτι που άπτεται αυτής της προβληματικής σκοπεύω να ασχοληθώ στο νέο μου βιβλίο.